Vegetale Weerstanden door Ana Bloom

EDEN of niet

Haaaa De tuin, 
die afgebakende, oneindige ruimte,
de plek waar ik mijn artistieke tijd terugvind, 
de tijd van creatie.

Wanneer het menselijke leven mij meesleurt in andere ritmes en mij dwingt om op een bepaalde manier te handelen,
legt de tuin mij het ritme van het universum op. 
Hij kalmeert en stelt mij gerust. 
Ik kom er mijn teveel aan menselijke emoties achterlaten.
In de schoot van de bomen liggen mijn grootste verdriet.

De natuur is gul, ze vraagt niets terug, 
Ze absorbeert, ze transformeert, ze voorziet van zuurstof, ze regenereert. 
Als ik er een rivier vind, ga ik graag in haar bedding liggen, 
Als het een vijver is, duik ik erin tot ik de bodem raak.

In de stad 
Ze zijn vaak openbaar, 
Er staan soms eeuwenoude bomen. 
Van sommigen ken ik er meer dan van anderen.
Bij die bomen vind ik soms toevlucht. 
Op het ritme van de seizoenen en de bloei,
Kom ik ze groeten.

Als het een tuin van tuiniers is, 
Pluk ik er de vruchten van een andere gedachte, 
Soms uit een andere tijd 
Of uit onbekende gebieden.
Deze denkbeeldige plekken zijn voor mij potentiële ruimtes, 
Domeinen voor poëtisch of infernaal spel. 
Poging om orde te scheppen in een universum dat ons altijd ontglipt, 
Schets van een brug tussen de oorsprong en de evolutie

Wanneer ik een tuin fotografeer,
Zijn het de perspectieven getekend door de tuinier die mijn kader bepalen. 
De planten, de dieren, de bewoners die mij de afstand opleggen en de brandpuntsafstand dicteren. 
Het licht dat mij vertelt wanneer ik moet terugkomen om de verborgen kant van de dingen beter te zien.
Het is de temperatuur die de kleuren in mij drukt die ik later zal ontwikkelen en toepassen als een moderne schilder op het digitale en papieren medium.
Wat betreft de emoties, 
Tussen kalmte en genot,
Zij veroorzaken het toeval dat alles in gang zal zetten…

In de tuinen van Arnaud MAURIÈRES en Eric OSSART, voelt men zich niet op zijn gemak in de paden! 
Het onderwerp is gevoelig,
Deze weelderige natuur geeft zich niet zonder een beetje te prikken, 
Om daar tot rust te komen zal ik me van mijn beste kant moeten laten zien, 
Eens binnen in de perspectieven wordt alles beter, men ziet hun opzet duidelijker 
En dat is niet niets!

In mijn echte tuin bevindt zich mijn meest geheime tuin, 
mijn zoektocht naar Harmonie.
ruimte in permanente beweging, 
metafoor en Utopie van een man die, zoals de onrust van de ziel,
nooit volledig op zijn lauweren zal kunnen rusten...
in het hart van een tuin.

Ana BLOOM