EDEN of niet
Haha de tuin,
deze ruimte definieert, oneindig,
deze plek waar ik mijn artistieke tijd kom vinden,
die van de schepping.
Wanneer het menselijk leven mij in andere ritmes trekt en mij aanspoort om op deze of gene manier te handelen,
Die van de tuin legt mij die van de Kosmos op.
Hij kalmeert mij en kalmeert mij.
Ik kom daar mijn overdaad aan menselijke emoties deponeren.
In de holtes van de bomen ligt mijn grootste verdriet.
De natuur is genereus, ze vraagt er niets voor terug,
Het absorbeert, transformeert, oxygeneert en regenereert.
Als ik daar een rivier vind, ga ik graag in zijn bedding liggen,
Als het een poel is, duik ik erin totdat ik de bodem bereik.
In de stad
Vaak zijn ze openbaar,
Bomen, soms eeuwenoud, staan er.
Sommige ken ik beter dan andere.
Bij deze vind ik soms een toevluchtsoord.
Op het ritme van de seizoenen en de bloemen,
Ik kom ze begroeten.
Als het de tuin van een tuinman is,
Ik pluk daar de vruchten van een andere gedachte,
Soms uit een ander tijdperk
Of onbekende gebieden.
Deze ingebeelde plaatsen zijn in mijn ogen potentiële ruimtes,
Poëtische of helse speeltuinen.
Poging om orde te scheppen in een universum dat ons altijd ontgaat,
Schets van een verband tussen oorsprong en evolutie
Als ik een tuin fotografeer,
Het zijn de perspectieven getekend door de tuinman die mijn kader bepalen.
De planten, de dieren, de bewoners die mij de afstand opleggen en de brandpuntsafstand dicteren.
Het licht dat me vertelt wanneer ik terug moet komen om de verborgen kant van de dingen beter te zien.
Het is de temperatuur die in mij de kleuren afdrukt die ik later zal ontwikkelen en toepassen als een moderne schilder op digitale en papieren media.
Wat emoties betreft,
Tussen rust en plezier,
Ze creëren het ongeluk dat alles zal veroorzaken...
In de tuinen van Arnaud MAURIÈRES en Eric OSSART gaan we niet ver op de paden!
Het onderwerp is netelig,
Deze genereuze natuur wordt niet aangeboden zonder een beetje te steken,
Om daar te rusten zal ik mijn geloofsbrieven moeten tonen,
Als je eenmaal de perspectieven betreedt, is alles beter, je kunt hun doel duidelijker zien.
En dat is niet niets!
In mijn echte tuin is mijn meest geheime tuin,
mijn zoektocht naar harmonie.
ruimte in permanente beweging,
metafoor en utopie van een man die houdt van de rusteloosheid van de ziel
kan nooit helemaal op zijn lauweren rusten...
binnen een tuin.
Anna BLOEM
